Zeker, ook in de kerk zijn conflicten. Heel vaak kun je die gewoon oplossen. Beide partijen halen diep adem, rapen de moed bij elkaar en gaan er met elkaar over praten. Vaak gestimuleerd door andere gemeenteleden of ambtsdragers.

Maar er zijn situaties waarin een conflict in de kerk echt vast komt te zitten. Waar zich ook gemeenteleden om gaan groeperen. Conflicten die de potentie van een inktvlek krijgen, steeds onhoudbaarder lijken te worden en dreigen te escaleren.

 

Nu telt de tijd! Zodra een van de partijen of betrokkenen in alle nuchterheid vaststelt dat het binnen de eigen kring niet meer op te lossen lijkt, zou mediation kunnen worden overwogen: een traject waarbij de groei van het conflict wordt stilgelegd (‘remise’) en direct het overleg over het conflict en wat er onderligt wordt gestart en professioneel naar een begin van een oplossing wordt begeleid. Door mediators die ervaren zijn in conflicten in de kerk.

 

En de kerkelijke procedures dan? Die kunnen achter de hand gehouden worden. Voor als de mediation niet tot voldoende resultaat leidt. Tot tijdverlies hoeft dat niet te leiden want kerkelijke molens draaien langzaam. Ondertussen kan duidelijk worden of het mediationtraject tot voldoende onderlinge vrede kan leiden.

 

De voordelen van de tijdige tussenkomst van de mediator in de kerk zijn legio:

- de groepsvorming in de gemeente rond een conflict is beperkter; het conflict wordt minder publiek ‘uitgevochten’;

- het ‘lijden aan het conflict’ is korter; de mediator kan direct aan het werk terwijl bij kerkelijke vergaderingen en commissies de agenda’s zich niet makkelijk plooien.

- het conflict zélf blijft meestal kleiner en daarmee beter oplosbaar; door de directe interventie heeft een conflict minder neiging om ‘uit te groeien’;

- in een mediationtraject wordt doorgaans méér opgelost en is de oplossing ook toekomstgerichter; er is professionele aandacht is voor dieperliggende pijn en voor de toekomstige verhouding van de beide partijen.

- externe mediation geeft betrokken gemeenteleden en ambtsdragers ‘loyaliteit-comfort’; ze kunnen zich naast de partijen blijven opstellen en tijdens en na het traject hun pastorale en vriendschappelijke ondersteuning blijven geven, zonder partij te kiezen.

 

Mediation kan echter niet altijd. De partijen moeten bereid zijn met elkaar aan tafel te gaan onder leiding van de mediator en echt naar elkaar willen luisteren. Verder moeten ze zich vooraf willen verbinden aan de spelregels van mediation. In de praktijk bestaat er in de kerk grote sympathie voor mediation en is de bereidheid om mediation te proberen groot.

 

De mediators van Remise stemmen in overleg met de betrokken partijen hun procedure af met het kerkbestuur zodat men daar weet dat er wordt gewerkt aan een oplossing. Veel kerken voelen zich als gemeenschap verantwoordelijk voor de oplossing van de conflicten in hun kerk en kerkbesturen willen daarom financieel bijdragen aan de kosten van dit traject.